“Ik kwam naar Duitsland in 2003 en sprak geen woord Duits. Ik liet alles achter: familie, vrienden, beeldende kunst studie, relaties, alle bekende plekken, al de gedroomde paden. Toen het vliegtuig de grond verliet op die zomerochtend lang geleden zag ik hoe snel het land klein werd. Ik zag mijn hele leven gereduceerd tot dat kleine bruine stukje land dat ik verliet voor het onbekende. Tien jaar lang was ik niet in staat om een lied te schrijven over dat moment. Het was te pijnlijk. Dus toen mijn broer en zijn familie in 2013 ook naar Duitsland kwamen werd ik herinnerd aan dat ogenblik in het vliegtuig, het raakte me zo zeer dat ik een lied begon te schrijven genaamd En Tierra (op het land)”. Zo begint de tekst op het cd boekje van de hand van Blanca Núňez (38) , zangeres, componist, multi-instrumentalist en schrijfster van songs. Ze werd geboren in Madrid, volgde een klassieke muziek opleiding, een kunststudie en speelde in een popband in Valencia en zij was kelnerin in Barcelona, Oviedo, Freiburg en Berlijn totdat ze professioneel muzikant werd na een jazz zang opleiding in Keulen. Haar debuut cd verscheen in 2012 “Cartas que nunca envie” een akoestisch pop album onder de naam Blanca Núňez Band.

Op dit album is Blanca behalve vocaal ook te horen op akoestische gitaar en schreef ze alle composities alsmede de teksten en de arrangementen. Ze wordt begeleid door Norman Peplow op piano, Jakob Kühnemann op contrabas, Alfonso Garrido op percussie en drums, Julian Bossert op fluit, klarinet en altsaxofoon, Bruno Müller speelt gitaar op “Te veo”. Blanca heeft een heerlijk helder stemgeluid die perfect aansluit bij de intimistische muziek. Alle teksten zijn in het Spaans maar het cd boekje verwijst naar haar website daar zijn de teksten zowel in het Duits als Engels aanwezig . Zeker voor mij eigenlijk een vereiste, want de lessen Spaans liggen heel ver achter me.

De cd begint met een schot in de roos met het tintelende “Casa del invierna” (Huis van de winter), een vrolijk stemmende melodie en fraai pianospel. Het titelnummer “En tierra” is een van de beste nummers met zijn emotionele lading en fraai samenspel tussen altsax en piano, Blanca weet de emoties die haar bevingen bij het verlaten van haar geboorteland overtuigend neer te zetten met haar gevoelvolle zang. “Estebas cerca” (je was dichtbij) heeft een lichtvoetiger lading hoewel hier toch ook sprake is ven melancholie. Zo rijgen de nummers zich als blinkende parels aaneen, het een nog fraaier dan het andere, om de nummers te doorgronden en op hun juiste merites te beoordelen biedt de vertaling op de website een prima uitkomst. Liedjes over de liefde zijn er natuurlijk volop zoals het vrolijke “Te veo”( Ik zie je) met subtiel gitaarspel van Bruno Müller.

“Cada dia” (Iedere dag) heeft een uiterst aanstekelijk ritme, het swingt als de hel, de band gaat er echt tegenaan met Bassert die de sterren van de hemel blaast. In “Adelante”(Voorwaarts) zingt Blanca over “een nieuw begin is een cadeau”. Een nieuwe taal, nieuwe kansen, nieuwe mensen, nieuwe muziek en nieuwe families. Ik raad iedereen aan om naar dit album te luisteren met een open geest, het gaat niet over jazz, folk, singer-songwriter of latin. Het gaat over het leven, het overwinnen van pijn, kracht,liefde en alle dingen die ons verbinden met het leven en elkaar. En het gaat over het afbreken van allerlei soorten grenzen aldus Blanca in de hoestekst. En beter kan ik niet eindigen, Blanca en haar kornuiten hebben een heerlijk album gemaakt met behalve muzikaal genoegen ook een boodschap.

Jan van Leersum